Zawsze powtarzam, że nauka języka arabskiego była dla mnie ogromną lekcją pokory. I tak, arabskiego. Nie angielskiego. Angielski (praktycznie) zawsze przychodził mi łatwo. Nigdy nie padłam ofiarą mitycznej „bariery językowej”, a w szkolnej ławce, kiedy rozmawialiśmy, nie potrafiłam zrozumieć jak moi koledzy z klasy mogą niespodziewanie zawiesić się w połowie wypowiedzi na jednym słowie.
A później poszłam na studia arabistyczne i to właśnie tam… dopadła mnie bariera. Kiedy miałam się odezwać dopadały mnie zimne poty, frustracja, milion negatywnych myśli. Obwiniałam się, że uczę się tego języka już kilka lat, a nadal nie umiem się płynnie wypowiedzieć. Wtedy zrozumiałam co czuli moi koledzy ze szkolnej ławki.
Kiedy zaczęłam pracować jako lektor języka angielskiego i pracować z dorosłymi każdy, dosłownie każdy uczeń przy naszej pierwszej rozmowie mówił, że boi się rozmawiać po angielsku.
Wszystko rozumiem, oglądam filmy po angielsku i poprawiam polskie napisy, ale boję się odezwać.
Znacie to uczucie? Często posiadacie w głowie wiedzę, która jest wystarczająca, żeby rozmawiać. Jeszcze częściej wasze umiejętności przewyższają „bare minimum” wymagane do mówienia. Ale jednak coś nas blokuje i sprawia, że złożenie zamówienia w restauracji wydaje się być cięższe, niż wejście na Mount Everest.
Dlatego właśnie przygotowałam dla Was kilka wskazówek, dzięki którym w końcu wyluzujecie i kopniecie barierę językową w tyłek.
1. Wszyscy popełniamy błędy
Codziennie porozumiewamy się w języku polskim: w domu, w szkole, w pracy. I teraz zastanówcie się, ile razy dodaliście złą końcówkę do czasownika? Ile razy wyleciało wam z głowy słowo albo spaliliście dowcip, bo przekręciliście puentę? Pewnie mnóstwo, wszyscy to robimy. A to nasz język ojczysty, którego uczymy się całe życie. Dlaczego więc tak bardzo biczujecie się więc za popełnienie błędu w języku, który nie jest waszym pierwszym? Pamiętajcie o tym, że nikt nie jest perfekcyjny! Mamy prawo do wpadek.
2. No właśnie… perfekcja
Mam wrażenie, że jest to problem, który dotyczy wielu osób i przez to, że uważają się za not good enough, nigdy nie pozwalają sobie na błąd. A kiedy nie popełniamy błędów (albo staramy się do nich nie przyznać), nie uczymy się! Dlatego… perfekcjonizm też kopnijcie w tyłek (tak jak barierę) – on w niczym nie pomaga. A poprosić o chwilę na zastanowienie lub przyznać się, że nie rozumiemy (albo chcielibyśmy, by ktoś sparafrazował swoją wypowiedź) możemy zawsze – nawet na ustnej maturze!
3. Ale jak native usłyszy, jakie ja gadam bzdury…
Nie. Nie, nie, nie! Uświadomcie sobie, że nikt nie ocenia tego, co mówicie. Nikt nie zwróci uwagi na wasze błędy. Komunikatywność jest kluczem. Nawet jak powiecie „Kali jeść” – to ta druga osoba zrozumie, że jesteście głodni. I tu wrócimy do punktu 1. – wszyscy popełniamy błędy. Pracując w USA dostałam kiedyś liścik od gościa (Amerykanina) – w hotelu: „Dishwasher don’t work”. No i co? Wiem, że powinno być doesn’t work. Ale co z tego, jeśli clue tej wypowiedzi do mnie dotarło – dać znać gościowi z maintanance’u, że w pokoju 123 jest zepsuta zmywarka. Zadanie wykonane.
4. Przełam się i zacznij gadać!
Ale jak to zrobić? Po pierwsze – mogę cię zaprosić do siebie na zajęcia. Obiecuję, że będziesz się na nich czuł/czuła bezpiecznie. Po drugie – zawsze wśród swoich znajomych lub online, np. na grupach na FB – możesz poszukać language buddy do prowadzenia konwersacji (daje to benefity obu stronom i jest darmowe – profit? Profit). Po trzecie – możesz się nagrywać, gadać z Siri w telefonie albo dyktować do Translatora – wszystkie te ćwiczenia sprawią, że zweryfikujesz czy Twoja wymowa jest zrozumiała. Ponadto powtarzaj kwestie z filmów, śpiewaj i czytaj na głos! Możesz też skorzystać z Freebies na mojej stronie. Znajdziesz w nich na pewno masę przydatnych zadań.
A wy? Też padliście ofiarą bariery językowej? A może ją pokonaliście i podzielicie się ze mną waszymi trikami?
